Yeme Bozukluğu Olan Anne: AAP Obezite Yönergeleri Korkunç

• Amerikan Pediatri Akademisi kısa bir süre önce obezitesi olan çocukların tedavisi için kılavuzlar yayınladı.
• Tedaviler arasında terapi, kilo verme ilaçları ve bazı durumlarda bariatrik cerrahi yer alır.
• Çocukken yeme bozukluklarıyla mücadele ettim; Ortaokulda Weight Watchers’a bile katıldım.

Ocak ayında Amerikan Pediatri Akademisi, obezitesi olan çocukları ve ergenleri değerlendirme ve tedavi etme konusunda kapsamlı kılavuzlar duyurdu. Organizasyon, çocuklar için yoğun müdahaleler, terapi, kilo verme ilaçları ve bazı durumlarda bariatrik cerrahi önermiştir.

Bu haberi gördüm ve korkudan midemin bulandığını hissettim.

Üniversiteye kadar resmi bir yeme bozukluğu teşhisi almadım ama yemek ve vücudumla son derece sorunlu bir ilişki içinde büyüdüm. Obez değildim ama sınıfımdaki en uzun boylu kızdım ve sutyene ilk ihtiyacı olan bendim. O zamanlar “diyet kültürü” terimini bilmiyordum ama mesajını zımnen ve tamamen anladım: Daha ince vücutlar daha iyi ve daha değerliydi. Bedenim çok büyüktü, çok fazla. Bir insan olarak işim – özellikle genç bir kadın olarak – kendimi küçültmekti.

Bir yeme bozukluğu geliştirdim

Bir Weight Watchers toplantısının arkasında ortaokul ödevi yaptığımı, kadınların aralarında annemin de bulunduğu terazinin kararını görmek için sıraya girdiğini hatırlıyorum.

New York’ta üniversitede birinci sınıf öğrencisi olarak Virgil ve Homer’ımla birlikte diyet kitapları okudum. “The Odyssey” hakkındaki notlarımla birlikte giderek değersizleşen puanlarımın/kalorilerimin kaydını tuttum. Anoreksiya teşhisimin şokunu hatırlıyorum – bana bu kadar çok övgü kazandıran şeyi yapmıyor muydum? Tam olarak yapmam gereken şeyi yapmıyor muydum? Weight Watchers hanımları gurur duymaz mıydı?

Bunu yaklaşık altı yıl daha kısıtlama, aşırı egzersiz yapma, endişelenme, ağırlık bisiklete binme, takıntılı olma izledi – vücudumla asla kazanamayacağım sürekli bir savaş içindeydim.

Hala iyileşme üzerinde çalışıyorum

20’li yaşlarımın ortalarında, destansı, acı verici bir alemden sonra, kendimi hayatımı derinden değiştirecek 12 adımlık bir toplantıda buldum. On yıl sonra, hala her gün iyileşmek için çalışıyorum. Yiyecekler ve bedenler – bedenim – hakkındaki tehlikeli mesajları unutmak bir yolculuktu. Hala üzerindeyim ve muhtemelen hayatım boyunca olacak.

Anne olmadan önce bile, kendi çocuklarımla farklı şeyler yapmak istediğimi biliyordum. Onlara, nasıl görünürlerse görünsünler vücutlarına saygı duymalarını ve onları beslemelerini ve içlerinde nasıl hissettiklerinin, diğerlerinin dışları hakkında ne düşündüklerinden daha önemli olduğunu öğretmek istedim.

artık 2 çocuk annesiyim

2020 yılında bir kızım oldu. Vücudunun istediğini bagajsız isteyecek kadar genç. Bugünlerde çoğunlukla peynir, keklerin tepesinden vanilyalı krema, portakal, chorizo ​​ve daha fazla peynir. Bir de şu an her şeyi mutlu bir şekilde yiyen bir oğlum var.

Bedenler son birkaç on yılda gerçekten de büyüdüler, ancak onları küçültme yönündeki halk sağlığı hareketi başarısız oldu. BMI’nin güvenilmez bir sağlık barometresi olduğunu ve kilo ile sağlık arasındaki ilişkinin inanılmaz derecede karmaşık olduğunu biliyoruz. Irkçılık, yoksulluk ve sosyal eşitsizlikler kilomuzu etkiliyor, tıpkı genlerimiz gibi. Yağ karşıtı önyargının sağlık ve esenlik üzerinde büyük bir etkisi olduğunu da biliyoruz.

Hiçbir çocuk – açıkça veya daha ince bir şekilde – vücudunun yanlış olduğunu duymamalıdır.

Kilonun bir sağlık veya değerlilik barometresi olduğu fikrini düzeltmemiz gerekiyor. Öyle değil. Bireyleri daha fazla damgalamak yerine herkes için besleyici, uygun fiyatlı ve kültürel açıdan uygun gıdaya evrensel erişim sağlayarak gıda adaleti için çalışmalıyız.

Dünyamız şişman bedenleri utandırıyor. Bu anlatıyı değiştirmeliyiz, bedenlerimizi ve çocuklarımızın bedenlerini değil.

Ben küçüklerimle “Peppa Pig” izlerken ara sıra Noom veya WW – yeniden markalanan Weight Watchers – için bir reklam beliriyor. Neden diye soracak kadar büyüyene kadar, reklamları atlayıp derin nefesler almaya devam edeceğim.

Kendi iyileşmem üzerinde çalışmaya ve evde ve gidecek çok çok yolu olan bir dünyada güvenli bir temel oluşturmaya çalışmaya devam edeceğim.