The Guardian’ın Bahçeciliği ve Kırsal Bölgeyi Irkçı Olarak Etiketlemesi: Altta yatan Soruna Yakından Bakış

Hayatta GÜZEL bir katı kural, insanların sizi neyle suçladıklarıdır.

Bu, modern Sol’un diğer herkese ırkçı deme saplantısı kadar hiçbir yerde doğru değil.

The Guardian bahçıvanlıktan kırlara kadar her şeyi ırkçı olarak nitelendirdi – ama asıl sorun kendileriKredi: AFP – Getty

The Guardian, Yahudi eski BBC başkanı Richard Sharp hakkında Yahudi karşıtı bir karikatür yayınladı.Kredi bilgileri: PA

Kontrollü sınırlara inanıyorsanız, bir “ırkçısınız”.

Göçü sınırlandırmaya inanıyorsanız, bir “ırkçısınız”.

Ülkenle ve tarihinle gurur duyuyorsan, o zaman bir “ırkçısın”.

En azından, kendileri dışında herkesin ırkçılıktan suçlu olduğuna inanan modern Sola göre bu böyle.

Peki, Sol’un kurum içi organı, az satan ama yine de etkili olan Guardian’ın davranışını nasıl açıklamalı?

Bu, BBC’de çalışanların en sevdiği gazetedir.

Her şekilde ulusumuzun saplantıları için havayı belirleyen odur.

Son yıllarda bahçecilikten Britanya kırsalına kadar her şeyi “ırkçı” olmakla suçladı.

The Guardian tarafından “ırkçı” olarak suçlanmadan ulusumuz hakkında iyi olan hiçbir şey var olamaz.

Yine de “ırkçı” olarak görülebilecek olan The Guardian’ın kendi davranışıdır.

Örneğin, gazetenin Muhafazakar Parti’de etnik azınlıktan olan herkese karşı tavrını ele alalım.

The Guardian sonsuza kadar bu insanları suçlarken bulunabilir.

Neden? Hepsinin solcu olması gerektiğine ve Muhafazakarlarsa “satılmış” olduklarına inanıyorlar.

Gazetenin Priti Patel’i İçişleri Bakanı iken şeytanlaştırmasına yol açan bu tür bir düşünceydi.

Bunun sadece bir örneği, gazetenin karikatüristinin onu burnunda büyük bir halka olan bir boğa olarak tasvir etmesiydi.

Görüntü sadece çirkin ve insanlıktan çıkarıcı değildi, aynı zamanda açıkça ırkçıydı.

The Guardian’da kimsenin bunu fark etmemiş olması başlı başına şaşırtıcı bir şey.

Veya gazetenin Pazar baskısı The Observer’ın Diane Abbott tarafından yalnızca siyahların ırkçılığa maruz kalabileceğini iddia eden bir mektubunu yayınladığı daha yakın tarihli örneği ele alalım.

Abbott’ın garip dünyasında, kızıl saçlı insanlar gibi Yahudiler de “önyargı” yaşayabilir, ancak yalnızca siyah insanlar ırkçılığı deneyimleyebilir.

Bir ırkçılık yarışması düzenlemeye yönelik tuhaf arzunun yanı sıra, belki Diane, Holokost’un altı milyon Yahudi kurbanının ne olduğunu açıklayabilirdi.

Sadece “önyargı” kurbanları mı?

Elbette Abbott, cahil yorumları nedeniyle İşçi kamçısını geri çekti.

Ama yine de, gazetedeki hiç kimsenin ona geri dönüp bunu kastetmiş olup olmadığını kontrol etmeyi veya mektubu basmak konusunda başka bir endişesi olup olmadığını kontrol etmeyi düşünmemesi dikkat çekicidir.

Ardından geçtiğimiz hafta sonuna geliyoruz ve karikatür kendisini “dünyanın önde gelen liberal sesi” olarak adlandıran bir gazetede yayınlandı.

Karikatür, BBC başkanı Richard Sharp’ın istifasını tasvir ediyordu.

Sharp bir Yahudi’dir, ancak bu onun ya da kamu hayatındaki herhangi birinin eleştiriden muaf tutulması için bir neden değildir.

Şahsen, özgür bir Basının basması, çizmesi veya söylemesi gerekenleri sansürleme veya sınırlama girişimlerinden nefret ediyorum.

Yine de The Guardian’ın Sharp’ın istifasıyla ilgili karikatürü sadece eleştiri ya da taşlama değildi. Bu düpedüz antisemitizmdi.

Söz konusu karikatürist Martin Rowson, Sharp’ı akla gelebilecek en çirkin, basmakalıp “Yahudi” şekilde tasvir etti.

Dr Goebbels çalışmayı çok severdi.

Sharp, harika, çirkin, çıkıntılı yüz hatlarıyla esmer olarak gösterilir.

Eşya kutusunu ofisten uzağa taşırken görülüyor.

Kutunun üzerinde bir şey yazsaydı, “BBC” yazacağını düşünürdünüz.

Ama hayır, garip bir şekilde, kutuda “Goldman Sachs” yazıyordu, Yahudi kökenli, günümüzün antisemitistlerinin tam bir saplantısı olan banka.

Sharp orada çalışıyordu ama bu onun şu anki durumuyla alakasız.

Tuhaf bir şekilde, kutunun içinde bir kalamar var, Yahudilerin her şeyin etrafında “dokunaçlarını” bulundurması amaçlanan başka bir Yahudi karşıtı kinaye.

Kutuda bir de Rishi Sunak’ın başı var, bu da Sharp’ın bir şekilde Başbakanı “kontrol ettiğini” ima ediyor.

Yanında kanla çevrili, katledilmiş bir domuz var.

The Guardian o zamandan beri karikatürü geri çekti ve karikatürist özür diledi.

Başka yerlerde, gazetenin yazarlarından sessizlik geldi.

Böylesine yüksek bir kürsüden vaaz vererek hepimizi azarlayan tüm bu dindar erkekler ve kadınlar sessiz kaldılar.

Tek bir Guardian gazetecisinin, gazetelerinin yayınladıklarından uzaklaştığını görmedim.

Peki bundan ne çıkaracağız? Dediğim gibi – The Guardian, diğer herkesi olmakla suçladığı şeydir.

Modern Britanya dünyanın en hoşgörülü ülkesidir.

Biz aslında göçmenlerin başarılı olma şansının en yüksek olduğu ülkeyiz.

Biz aslında ırkçılıktan nefret eden bir ülkeyiz.

İnsanlar bizi bununla suçladığında aldırış etmemizin bir nedeni de budur.

Ancak suçlamaların çoğunu yapan insanlar, en suçlu olanlardır.

The Guardian’ın ahlaki hectoringini hiç dinlemedim.

Bu hafta sonundan sonra, birkaç kişinin daha aynı şekilde hissedeceğinden şüpheleniyorum.

The Observer, Diane Abbott tarafından yalnızca siyahların ırkçılığa maruz kalabileceğini iddia eden bir mektup yayınladı.

ABD Başkan adayı Ron DeSantis geçtiğimiz günlerde İngiltere’deydi.

İlk seyahati olmasına rağmen burayı “ikinci evi” gibi hissettiğini bile ifade etti ki bunu duymak güzel.

ABD Başkan adayı Ron DeSantis son günlerde İngiltere’de bulunuyorKredi bilgileri: Reuters

Sonuçta, Joe Biden bu ülke hakkında özellikle iyi olmak için özel bir çaba sarf etmiş gibi değil.

Örneğin, yönetimi, kendisinden önceki Başkan’ın (tüm kusurlarına rağmen) üzerinde çalıştığı bir şey olan Birleşik Krallık ile bir ticaret anlaşması olmayacağını en başından açıkça belirtti.

Aslında DeSantis gezisinin daha büyük bir amacı vardı.

Florida valisi, Başkanlık için aday olduğunu henüz açıklamadı.

Ancak İngiltere’ye gelişi büyük bir “anlattı”.

Eleştirmenleri bazen onun bir dış politika insanı olmadığını ve Florida’nın mükemmel bir valisi olmasına rağmen dünya sahnesinde boy göstermeye başlaması gerektiğini söylüyor.

Yani evet, DeSantis’in evdeki imajını güçlendirmek için kullanılmış olabiliriz.

Ama bu konuda son derece rahatım. Oval Ofis’te ülkemiz hakkında iyi düşünen birinin olması iyi olur.

En önemlisi, her iki ülkenin de çok ihtiyaç duyduğu o büyük, güzel ticaret anlaşmasını gerçekten hayata geçirebilecek birine sahip olmak iyi olurdu.

Son yıllarda eko fanatikler, hepimizin et yemeyi bırakmamız konusunda ısrar edip durdular.

Osuran inekler ve et yersek gezegeni öldüreceğimizi iddia etmek için çeşitli başka bahaneler ortaya atıldı.

1000’e yakın akademisyen, et yemenin aslında bize iyi geldiğini söyleyen ortak bir mektuba imza attı.1 kredi

Bize sunulan diğer yiyecek seçenekleri, sahte vegan “et”ten böceklere kadar uzanıyordu.

Teşekkürler, ama hayır teşekkürler.

Şu anda 1000’e yakın akademisyen, et yemenin aslında bizim için iyi olduğunu ve içinde ihtiyacımız olan besin maddelerinin bulunduğunu belirten ortak bir mektup imzaladı.

Hasta vegan imajının gerçeklik payı olduğunu kim bilebilirdi?

Mektubu imzalayanlara göre, hayvancılık “bağnazlığın kurbanı olmak” için çok önemli.

Çok geç, şüpheleniyorum.

Gelecek nesle, gezegenin yanmak üzere olduğu ve biftek yerseniz bunun sizin suçunuz olduğu öğretildi.

Bu hikayeyi tersine çevirmek ya da onun üzerinde yetişen nesli yeniden programlamak için iyi şanslar.

Los Angeles’ta bir kadın konser müdaviminin, LA Filarmoni Orkestrası’nın bir performansı sırasında görünüşe göre “tüm vücut orgazmı” yaşadığı TUHAF olay.

Orkestra, Çaykovski’nin Senfoni No 5’ini seslendiriyordu ki, kısa bir duraklamanın ardından kadın devasa bir çığlık attı.

Grup çalmasına rağmen herkes duydu.

Kaydı duyabilirsiniz.

Bir Çaykovski senfonisini herkes kadar severim.

Belki bir sonraki kadın kadar olmasa da.

Hayatlarının geri kalanında evden çalışmak için Covid’i bahane olarak kullanan insanlar hakkında daha önce burada sövdüm.

Bazı işlerde biraz esneklik iyi olsa da, hepimiz biliyoruz ki son üç yıldır sadece işeyen işçiler var.

Ofisler, çalışanları ofise geri döndürmek için ‘köpek bakımı’ sunuyor1 kredi

Ofise gelmemelerinin zincirleme etkisi açıktır.

Ofis çalışanlarına güvenen işletmeler kapanıyor.

Eskiden hafta ortası dalgalanan şehirlerin bazı bölümleri hala garip bir şekilde sessiz.

Bu yüzden insanları ofise geri döndürmenin en son yolu hakkında ne hissettiğimden emin değilim.

Bunlara doğum gününüz için ekstra izin, “yorgan günleri” denir ve ayrıca ücretsiz köpek bakımı dahildir.

Sonuncusu, pandemi sırasında evcil hayvan sahipliğindeki yüzde 24’lük artışın sonucudur.

Bir yandan, bu ülkeyi yeniden işbaşına getirmek için ne gerekiyorsa yapılmasından yanayım.

Öte yandan, bu kadar tembel, sırılsıklam, ıslak bir battaniyeye dönüştüğümüzü hissetmekten kendimi alamıyorum.

Yetişkinlere ne kadar davranılmasını bekliyoruz? “Yorgan günleri” demek istiyorum.

Kaç yaşındayız? Biraz ikna etmeyi dene, elbette.

Ama çoğu durumda bazı sopa zarar vermez

“Ofise geri dön yoksa kovulursun”a ne dersin?

Yoksa bu, insanların daha fazla “yorgan günlerine” ve rahat hayvanlara ihtiyaç duymasına neden olur mu?