Putin bizi köpekler gibi eğitimsiz savaşa attı

THE Sun, Ukrayna’daki bir savaş esiri kampına özel erişim elde etti ve Rus askerlerinin inanılmaz hikayelerini ilk elden dinledi.

Yakalanan birlikler, Başkan Vladimir Putin Şubat ayında yasadışı işgalini başlattığında, uygun eğitimden yoksun “çakallar” tarafından savaşa atıldıklarını iddia etti.

4

4

Dnipro’da cezaevi personeli tarafından seçilen iki mahkûmla görüştük ve sekiz adamın bir odada yattıkları hücreleri ziyaret ettik.

Her iki adam da Uluslararası Kızılhaç Komitesi üyeleri tarafından Cenevre Sözleşmelerine göre muamele görüp görmediğini kontrol etmek için ziyaret edilmişti.

Denetimli görüşmelerimiz 90 dakika ile sınırlandırılmıştır. Tanıştığımız adamlar hiçbir yaralanma belirtisi göstermedi ve kamp koşullarının iyi olduğunu söyledi.

Güneş isimlerini değiştirdi ve onları Kremlin misillemelerinden korumak için birlik ayrıntılarını gizli tuttu.

ÖZEL VADIM, 26, KHARKIV’TE YAKALANDI

VADIM, savaşın üçüncü gününde Kharkiv’de konvoyu pusuya düşürüldüğünde bir Grad roketatarındaydı.

“Bir patlamayla dışarı fırladım ve önümde bir kamyonun patladığını gördüm. Herkesin öldüğünü sanıyordum. Hayatta kalmalarına imkan yoktu.

“Arkamdaki kamyon çarptı ve yandı. Mühimmat taşıyordu ve patlamaya başlayacağını biliyordum, bu yüzden kaçmak zorunda kaldım.”

Yolun kenarındaki bir ağaca sürünerek bayıldı.

Etrafına döndüğünde Ukrayna mermileri her yere iniyordu.

Şarapnel tarafından dilimlenerek açılmış olan sol uyluğunun üst kısmındaki bir yarayı sarmayı başardı.

Vadim daha sonra sendeleyerek terk edilmiş bir kapı kulübesine girdi ve burada on gün boyunca orada devriye gezen gardiyanların bıraktığı bisküvi ve tatlıları yiyip hala suyu olan bir musluktan su içti.

Bacağı yeterince güçlü olduğunda kaçmaya çalıştı ve bombalanmış bir apartman bloğuna ulaşana kadar şehrin kenarındaki bir ormanda üç mil sendeledi.

Dairelerden birinde yiyecekle dolu bir buzdolabı vardı, o da kaldı. Ancak üç gün sonra bir Ukraynalı devriye gördü ve teslim olmaya karar verdi.

Dedi ki: “Aşağı indim ve ellerim havada çok yavaş yürüdüm. ‘Bir keskin nişancı varsa iş bitmiştir’ diye düşünüyordum.

“Durun diye bir bağırış duydum ve çok yavaş bir şekilde yere diz çöktüm. Uzanmamı emrettiler ve kim olduğum ve nereden geldiğim hakkında sorular sordular.

“Sonra başka bir birimi aradılar ve ben götürüldüm. Önce bir yere, sonra buraya.”

Vadim, altı yıl önce para için orduya katıldı. Ayda yaklaşık 650 £ kazandı.

Tamirci olarak eğitim görüyordu ve ordudan ayrıldıktan sonra uzun mesafe kamyon şoförü olabilmek için HGV ehliyetini almayı planlıyordu.

Vadim, “Şimdi iki seçeneğim var. Rus ordusu hakkında söylediklerim yüzünden ya burada hapisteyim ya da Rusya’da hapiste olacağım.

“Birçok insan dünyanın ikinci ordusu olduğunu düşünüyor ama elimizde hiçbir şey yok. Eğitimimiz yok, ekipmanımız yok ve Rusya’da bunu söylemek suç” dedi.

Aşağıya indim ve ellerim havada çok yavaş yürüdüm. ‘Bir keskin nişancı varsa iş bitmiştir’ diye düşünüyordum.

Savaşta birlikte görev yaptığı komutanlardan birinin sahip olduğu en iyi komutan olduğunu söyledi. Ama geri kalanı “çakallar” olarak lanetledi. Vadim, “Erkeklerini umursamıyorlar. Bize köpek muamelesi yapıyorlar.”

Vadim’in roket bataryası 26 Şubat’ta pusuya düşürüldüğünde, üç yıkıcı saldırıda neredeyse 1.000 roket fırlatmıştı.

Kendisinin ve yoldaşlarının büyük bir şeyler olduğunu bildiklerini çünkü işgalden birkaç gün önce telefonlarını ve kimlik belgelerini teslim etmeleri emredildiğini söyledi.

Vadim, “İlk başta nerede olduğumuzu veya nereye gittiğimizi anlamamıştık ama ikinci gün biliyorduk. Ukrayna topraklarına geçtik ve biliyorduk çünkü sınırdaki çitin yıkıldığını gördük.

“Araçları havalandırmamız emredildi ve ateş için koordinatlar verildi. Neye ateş ettiğimizi bilmiyorduk ama şimdi bana bir köyü sivillerle vurduğumuz söylendi.”

Kendisini tutsak edenler ayrıca, yüzlerce cinayet, işkence ve çocuk tecavüzü de dahil olmak üzere Rus askerleri tarafından işlenen vahşeti anlattılar.

Vadim, “Savaş suçları hakkında çok düşündüm. İnanıyorum. Çünkü ülkemde işlerin nasıl yürüdüğünü biliyorum. Ve herkesin orduya katılmasına izin verdikleri için.”

Onbaşı IVAN, 22, KHARKIV’TE YAKALANDI

Onbaşı Ivan yakalandığını söylemek için annesini aradığında, “çok ağladığı için” konuşamadığını söyledi.

PoW kamp muhafızlarının ondan evi aramasını istediği anı anlatırken yüzünden gözyaşları aktı.

Ukrayna, savaşta neler olduğuyla ilgili mesajı iletmek için PoW’ların evi aramasına izin verdi.

Ivan, gardiyanların kendisine iletmesi gereken özel bir mesaj vermediği konusunda ısrar etti.

Tek istedikleri, oğlunun yakalandığını ve hala hayatta olduğunu bilmesiydi.

Ivan, Kharkiv’in kenarında pusuya düşürülen bir roket topçu bataryasının parçasıydı. Kamyona monteli Grad roketatar doğrudan isabet aldı ve patladı – ancak iki yoldaşla birlikte kaçmayı başardı.

Akşama kadar bir evde saklandılar, ardından bir Rus birimi olduğunu düşündükleri başka bir Grad roketatar görene kadar bir ormanın içinden yürüyerek kaçtılar.

Ivan iki eli havada, roket ekibine doğru yürüdü.

Ama aslında Ukraynalı bir birlik olduğunu anladığında yapabileceği tek şey teslim olmaktı.

Dedi ki: “Yatmamı emrettiler, bütün kıyafetlerimi çıkardılar ve beni aradılar. Sonra ertesi gün götürüldüm.

“En büyük korkum ölmekti. Teslim olurken vurulacağımdan korktum.”

Pusudan saatler önce, silahlı kişiler konvoyuna ateş açtığında korkudan sersemlemişti.

Uzanmamı emrettiler, tüm kıyafetlerimi çıkardılar ve beni aradılar. Sonra ertesi gün götürüldüm.

Ivan şöyle dedi: “Dışarı atladık ve deliklere uzandık. Öleceğimi zannettim. Hiçbir şey düşünmüyordum, sadece öleceğimi sandım. Kendimi kötü hissettim ve hareket edemedim.”

Bu noktaya kadar, iki yıllık ordu kariyeri çoğunlukla Murmansk çevresindeki yolları temizlemek için kar küreme makinesi kullanmakla geçmişti.

Tutkuları yalnızca kız arkadaşının yanına taşınmaya ve bir araba satın almak için ayda 730 sterlinlik maaşını biriktirmeye kadar uzanıyordu. Ivan şunları söyledi: “Ehliyetimi almak ve bir Toyota Camry satın almak istiyordum. Savaşa gideceğimi hiç düşünmemiştim. Çoğu zaman sadece karı temizliyoruz veya Grad makinelerinin bakımını yapıyoruz.”

İlk başta iki yıllığına imza attı. Ama ayrılma zamanı geldiğinde, kız arkadaşı tıp fakültesindeydi.

Böylece Ivan, üç yıl daha orduda kalmayı ve sonra birlikte taşınmayı kabul etti.

Hizmetini uzatmasından birkaç ay sonra Rusya Ukrayna’yı işgal etti.

İşkence, tecavüz ve cinayet de dahil olmak üzere Rus vahşeti hakkında sorulan Ivan, “Şok oldum. Onlar sadece aptallar.”

Şimdi en iyi umudunun bir mahkum takasının parçası olmak olduğunu söylüyor.

“Sadece annemi ve kız arkadaşımı tekrar görmek istiyorum” dedi.

4

4