Ukrayna’nın kuzeyindeki Kiev’deki CrossFit Banda spor salonunda antrenör olan Marina Galata, neredeyse her gün burada.
Galata, spor ve egzersizin çocukluğundan beri hayatının bir parçası olduğunu söyledi. Bu yüzden savaş ilk başladığında onu çok özledi. Haberin ardından Halata egzersiz yapmak yerine telefonuna yapıştı.
Rusya Ukrayna’yı ilk işgal ettiğinde başkent Kiev tehdit altındaydı.
“21. katta yaşıyorum, ilk günler bu kadar yüksekte yaşamak biraz korkutucuydu, bu yüzden ben ve bazı arkadaşlarım ilk günlerdeki gibi burada kalıyorduk” dedi. “Spor salonu, yer altında, bu yüzden biraz daha güvenliydi.”
Buna rağmen, bu bölgede, spor salonunun hemen dışındaki sokakta Rus birlikleri görüldü.
Rusya’nın hedeflerinden biri, ülkenin kalbinde rejim değişikliğini zorlamaktı. Bu olmadı. Ve Mart ayı sonlarında, Ukrayna ordusu Rus kuvvetlerini Kiev bölgesinden dışarı itti. Bu, buradaki insanlar için bir dönüm noktasıydı. Ancak Kiev sakinleri hala savaşın ilk günlerini işliyor ve normal günlük hayata dönmeye çalışıyor.
Spor salonunun müdürü Alyona Shumakova, birçok üyenin savaştan uzaklaşmak için egzersiz yapmaları gerektiğini söylemeleri nedeniyle yeniden açıldıklarını söyledi.
Ancak Shumakova, yeniden açıldıklarında her şeyin farklı hissettirdiğini söyledi. Birçok üye ülkeyi çoktan terk etmişti. Bazıları hala normal rutinlerine geri dönmek konusunda gergindi.
Shumakova, “Güvenli yer yok” dedi.
Bugün, şehrin dört bir yanındaki kum torbaları ve askeri kontrol noktaları gibi savaşın bitmekten çok uzak olduğunu ve hava saldırısı sirenlerinin hala sık sık çaldığını hatırlatıyor.
Yakındaki bir kafe ve fırında Sofia Belan masaları bekliyor. Savaş başladığında burada hayatın nasıl olduğunu anlatıyor.
İlk aylarda kafe bir gönüllü merkezi gibi davrandı.
“Anneannelere, dedelere, çocuklara bol bol yemek hazırladık. Kapılarımızı açtık” diyerek ücretsiz yemek servisi yaptı.
Belan, birçok arkadaşının hemen ülke dışına çıktığını söyledi. Ayrılmayı düşünmediğini ve zamanının çoğunu kafede geçirdiğini söyledi.
“Bu benim şehrim. Kiev’de doğdum. Burası benim ülkem ve ben de gönüllülerle ufak tefek anlaşmalar yapıyorum; onlar da benim ailem, bu yüzden birlikte kalıyoruz.”
Birkaç blok ötede, Gulliver Alışveriş Merkezi’nde insanlar alışveriş yapıyor, sinemaya gidiyor ve takılıyordu.
Yegor Safonov, bir kozmetik mağazasında kasada çalışıyor. İlk başta, alışveriş merkezinde neredeyse hiç kimsenin olmadığını söyledi. Ancak giderek daha fazla insan Kiev’e dönmeye başladı.
Dükkan daha çok müşteri çekmeye başladı. İnsanlar savaştan uzaklaşmak istiyor, dedi.
Ama işler normale dönmedi. Ne zaman bir hava saldırısı sireni çalsa, bomba sığınağına koştuğunu ve bir panik duygusu hissettiğini söyledi.
Burada alışveriş yapan Yulia Balyaba, kendisinin de aynı şekilde hissettiğini söyledi.
“Benim için biraz zor çünkü sirenleri düşünüyorum ve garip, bundan korkuyorum.”
Balyaba hafta sonu için Kiev’i ziyaret ediyor. Şu anda başkentin güneybatısında bir şehir olan Vinnytsia’da yaşıyor. Ama aslen şu anda Rus kuvvetleri tarafından işgal edilen bir şehir olan Mariupol’dan. Mart ayında oradan ayrıldı.
“Durum için üzülüyorum ve eve, aileme, evime gitmek istiyorum. Ailem hala Mariupol’da, orada yaşıyorlar, bu benim hayatım için büyük bir sorun.”
Balyaba, ailesiyle temas halinde ancak onları yüz yüze görememenin zor olduğunu söyledi. Ancak alışveriş, günlük rutininden güzel bir mola.
Dnipro nehri kıyısında, mağazaların, açık hava kafelerinin ve barların bulunduğu bir yaya geçidinde, iki bisikletçi, Bohdan Shevchyk ve Anatoly Chernetskyi bira içiyordu.
Ancak Shevchyk, şu anda bir bira içme konusunda %100 rahat olmadığını söyledi.
“Meslektaşım Donetsk yakınlarında, savaşa çok yakın, elbette onu destekliyorum ama kendimi rahat hissetmiyorum, o cehennemdeyken o cehennemde.”
Shevchyk, bisiklete binmenin zihnini boşaltmak ve savaş başlamadan önce hayatın nasıl olduğunu hatırlamak için iyi bir yol olduğunu söyledi.
Kaynak : https://theworld.org/stories/2022-09-19/kyiv-residents-try-get-back-normal-life-amid-lingering-signs-war